برنامه ریزی ایجاد شهرک های علمی-تحقیقاتی (نمونه موردی: مجتمع تحقیقاتی امام خمینی (ره) وابسته به دانشگاه علم و صنعت ایران)

با وجود دانشگاهای معتبر و متخصصان و اساتید مجرب و در اختیار داشتن فناوری بستر و مکان مناسبی لازم است که تحقیقات و فعالیتهای تحقیقاتی را در فضای مناسب بسامان کند بنابراین تفکر برنامه ریزی برای ایجاد شهرک علمی تفکر نوینی است که سطوح مختلف دولتی دانشگاهی و بخش خصوصی را گردهم می آورد تا به پیشبرد فناوری جدید در مکان مناسب فعال یاری رساند. برای اینکه برنامه ریزی انجام گیرد نخست باید عمل امکان سنجی انجام گیرد و نقاط ضعف و قوت تهدید و فرصت نمونه مورد مطالعه تحلیل گردد. که در این تحقیق با نتایجی که کسب گردید مدل swot روش مناسبی برای تحلیل وضعیت زمین عنوان شد که بکارگیری این روش قبل از هرگونه برنامه ریزی برای این نوع پژوهشها توصیه می شود. شهرک علمی تحقیقاتی یک پارک جامع است بنابراین در جوار پارکهای علمی فناوری مجموعه شهری نیز می باید برای محققین احداث شود در برنامه ریزی کالبدی این شهرکها بهتر است علاوه بر الگوی توسعه پیشنهادی در کاربری اراضی از تکنیک لکه گذاری استفاده شود زیرا با گذشت زمان و شکل گیری شهرک بهتر می توان کمبودها و فضای مورد نیاز را دید در تحقیق حاضر چگونگی ایجاد شهرک علمی تحقیقاتی و اصول و معیارهای علمی و شهرسازی در قالب موارد زیر اقدام گردیده است. نظریات و متون مرتبط شهرسازی یک شهرک علمی و تحقیقاتی نحوه کاربری زمین شهرک علمی و اصولی و معیارهای هر یک از کاربری ها- سوابق موضوع در کشورهای مختلف در زمینه ایجاد شهرکهای علمی و تحقیقاتی و همچنین سوابق شهرکهای علمی ایرانی در ارتباط با این موضوع ارایه می گردد. نمونه مورد مطالعه از دیدگاه برنامه ریزی و اعمال اصول به دست آمده بر روی آن.